خداوند متعال مکّه را آفرید و پیش از گستردن زمین، آن را به عنوان حرم و محل مورد احترام قرار داد، ولى در مورد سرزمین کربلا، امام سجّادحضرت علىّ بن الحسین علیهما السلام فرموده است:
اتّخذاللَّه أرض کربلاحرماً آمناً مبارکاً قبل أن یخلق اللَّه أرض الکعبة ویتّخذها حرماً بأربعة وعشرین ألف عام، وأنّه إذا زلزل اللَّه تبارک وتعالى الأرض وسیّرها رفعت، کما هی بتربتها نورانیّة صافیة[1].
خداوند متعال بیست و چهار هزار سال پیش از آفرینش کعبه، سرزمین کربلا را به عنوان حرم امن و مبارک برگزید، و همچنین زمانى که خداوند زمین را لرزاند زمین کربلا را با تربتش - که نورانى و شفّاف است - بالا برد وآن را در برترین باغ هاى بهشت قرار داد. و آن از بهترین مسکن هاى بهشت است که جز پیامبران و رسولان-رسولان اولوالعزم - در آن ساکن نمى شوند. همانا این سرزمین در میان باغهاى بهشتى مى درخشد؛ همان گونه که ستارگان فروزان در میان ستارگان نورافشانى مى کند، نور این سرزمین دیدگان بهشتیان را خیره مى کند و با صداى بلندى مى گوید:
أنا أرض اللَّه المقدّسة الطیّبة المبارکة الّتی تضمّنت سیّدالشهداء وسیّد شباب أهل الجنّة.
من سرزمین مقدّس، پاک و مبارکى هستم که سیّد و آقاى شهیدان و سرور جوانان اهل بهشت را دربرداشته ام.
[1] - کامل الزیارات: ۴۵۱ ح۵، بحار الأنوار: ۱۰۸/۱۰۱ ح ۱۰، الخصائص الحسینیّة: ۲۴۰.
