شهید مطهری درباره استاد نهج البلاغه خود میگوید: «... بزرگ مردی که مرا اولین بار با نهج البلاغه آشنا ساخت، میرزا علی آقای شیرازی اصفهانی بود، نهج البلاغه به او حال میداد و روی بال و پر خود مینشاند و در عوالمی که ما نمیتوانیم درست درک کنیم سیر میداد، او با نهج البلاغه میزیست، با نَفَس نهج البلاغه تنفس میکرد، روح او با این کتاب همدم بود، نبضش با این کتاب میزد و قلبش با این کتاب میطپید، جملههای این کتاب ورد زبانش بود و به آنها استشهاد مینمود، غالباً جریان کلمات نهج البلاغه بر زبانش با جریان سرشک از چشمانش به محاسن سپیدش همراه بود، او وقتی به نهج البلاغه میپرداخت از همه چیز بریده میشود منظرهای تماشائی و لذتبخش و آموزنده بود»[1].
[1] - مطهری ، مرتضی، سیری در نهج البلاغه، صفحه 10، نشر صدرا.
آئین افتتاح طرح «یکشنبههای علوی وفاطمی» با حضور آیتالله حسینی همدانی نماینده ولیفقیه در استان البرز و امامجمعه کرج، مسئولان استانی و اقشار مختلف مردم در مسجد صاحبالزمان (عج) کرج برگزار شد.
از جمله برنامه های طرح کلان یکشنبه های علوی و فاطمی ، نهجالبلاغه خوانی در روزهای یکشنبه بعد از نماز عشاء است.
در این طرح نمازگزاران بعد نماز به جای یک صفحه قرآن خوانی، به خوانش نهج البلاغه می پردازند. امام مسجد و یا مسئول حلقه نهج البلاغه خوانی، جلسه را مدیریت می کند و همه حاضرین به مدت 20 دقیقه به خواندن ترجمه نهج البلاغه می پردازند.
این طرح به منظور ارتقای آگاهی های علمی و فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اخلاقی و اعتقادی مردم با محوریت نهج البلاغه است.
طرح یاد شده با همکاری بنیاد بین المللی غدیر استان البرز و سازمان فرهنگی اجتماعی شهرداری کرج و سازمان تبلیغات اسلامی و امور مساجد استان و نهضت جهانی نهج البلاغه خوانی استان البرز برگزار می گردد.
حضرت امام خامنه ای حفظه الله:
نهج البلاغه از جهات مختلفی حائز اهمیت است، شاید بشود گفت که نهج البلاغه یک مجموعه ای است از عمده ترین مباحث معارف اسلامی؛ و همه ی چیزهایی که برای یک انسان مسلمان و یک جامعه ی مسلمان لازم است در نهج البلاغه از آن سخنی و حرفی و به آن اشاره ای یا درباره ی آن بحثی و هدایتی هست.
از توحید و عقاید اسلامی و اصول دین تا اخلاق و تهذیب و تزکیه ی نفسانی؛ و از سیاست ملکداری و کیفیت ادارهی صحنه های عظیم فعالیت اجتماعی تا تنظیم روابط اخلاقی و خانوادگی؛ از جنگ و سیاست و حکمت و علم و مغیبات و همه چیز در این کتاب شریف هست[1].
[1] - سخنرانی درباره ی هنر ۱۳۶۱/۰۵/۰۳